در سالهای اخیر، یکی از پرتکرارترین دغدغههای جوانان ایرانی — مخصوصاً نسل Z (متولدین ۱۳۸۰ تا ۱۳۷۵) — «چطور میتوانیم صاحب خانه شویم؟» است. واقعیت این است که شرایط بازار مسکن و اقتصاد ایران، فاصلهای بزرگ بین «درآمد جوانان» و «قیمت خانه» ایجاد کرده؛ فاصلهای که هر سال بیشتر هم میشود.
بر اساس دادههای عمومی اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۴–۱۴۰۵:
۱۵ تا ۲۵ میلیون تومان
قیمت یک واحد آپارتمان ۷۰ متری در شهرهای بزرگ:
۳ تا ۹ میلیارد تومان
یعنی اگر یک جوان تمام درآمدش را پسانداز کند، ممکن است بین ۱۰ تا ۲۵ سال طول بکشد تا فقط پول پیشخرید یک خانه متوسط را جمع کند!
این فاصله بزرگ، مهمترین دلیل ناتوانی نسل Z در ورود به بازار مسکن است.
در ۱۰ سال گذشته:
قیمت مسکن بین ۸ تا ۱۵ برابر شده
حقوق و دستمزد فقط ۴ تا ۵ برابر رشد کرده
این یعنی قدرت خرید جوانان تقریباً به نصف یا یکسوم رسیده است.
چند عامل باعث کاهش ساختوساز شده:
رشد قیمت شدید مصالح ساختمانی
سختتر شدن دریافت پروانه
سودآوری پایین پروژهها برای سازندگان
مهاجرت سازندگان حرفهای به کشورهای دیگر
وقتی عرضه کم شود و تقاضا ثابت بماند، قیمت بالا میرود و نتیجهاش ضربه مستقیم به نسل Z است.
نسل Z بیشتر از نسلهای قبلی:
دانشگاه میرود
بهدنبال کار تخصصی است
به شهرهای بزرگ مهاجرت میکند
این تمرکز جمعیت، باعث خالی شدن شهرهای کوچک و افزایش شدید قیمت در کلانشهرها شده.
دهه ۶۰ و ۷۰:
نسبت قیمت مسکن به درآمد فقط ۵ تا ۷ سال بود
ساختوساز زیاد بود
وامها واقعی بودند
تورم کنترلشدهتر بود
امروز؟
نسبت قیمت مسکن به درآمد بعضاً به ۳۰ سال رسیده!
(زمینهای ارزانتر، املاک حومه، واحدهای قدیمی)
(وام نه کامل، ولی تسهیلکننده است)
(یکی از واقعیترین روشها برای رسیدن به مسکن)
ساختار بازار مسکن و اقتصاد ایران بهگونهای شده که ورود به بازار را برای جوانها سخت کرده است.
اما با انتخاب مسیرهای هوشمندانه، تغییر استراتژی مالی و استفاده از فرصتها در شهرهای مناسب — مثل مناطقی که در سامانه املاک نجفآباد معرفی میشود — هنوز هم میتوان قدمبهقدم وارد بازار شد.
آخرین اخبار وبلاگ ما را بخوانید