قولنامه یا مبایعهنامه یکی از پرکاربردترین اسناد در معاملات ملکی است. بسیاری از افراد تصور میکنند که هر قولنامهای الزامآور است، اما در عمل شرایطی وجود دارد که میتواند باعث بیاعتباری آن شود. در ادامه مهمترین این موارد را بررسی میکنیم.
اگر شخصی که ملک را میفروشد، مالک قانونی نباشد یا اجازه فروش نداشته باشد (مثلاً وکالتنامه معتبر نداشته باشد)، قولنامه فاقد اعتبار است.
راهحل: قبل از امضا، حتماً سند رسمی مالکیت یا وکالتنامه معتبر را بررسی کنید.
طبق قانون مدنی ایران، قرارداد باید شرایطی مثل قصد، رضایت، اهلیت طرفین و موضوع مشخص داشته باشد. اگر یکی از این موارد وجود نداشته باشد، قولنامه اعتبار ندارد.
مثال: فروشنده صغیر یا فرد محجور (مثلاً تحت قیمومیت قانونی) نمیتواند قرارداد معتبر امضا کند.
قولنامهای که در آن مشخصات ملک، مبلغ معامله، نحوه پرداخت یا زمان تحویل بهطور دقیق ذکر نشده باشد، ممکن است مورد اختلاف قرار گیرد و اعتبار حقوقی کافی نداشته باشد.
راهحل: همه جزئیات ملک و شرایط معامله را بهطور شفاف و مکتوب درج کنید.
امضای قولنامه بدون کد رهگیری ریسک بالایی دارد. زیرا امکان فروش یک ملک به چند نفر وجود خواهد داشت و اثبات مالکیت برای خریدار دشوار میشود.
راهحل: همیشه قرارداد را در مشاور املاک معتبر ثبت کنید و کد رهگیری دریافت نمایید.
اگر در قولنامه شرطی خلاف قانون ذکر شود (مثلاً شرطی که حقوق طرف مقابل را تضییع کند)، آن بخش از قرارداد بیاعتبار خواهد بود و حتی میتواند کل قرارداد را تحتالشعاع قرار دهد.
قولنامه یکی از مهمترین اسناد در معاملات ملکی است، اما فقط زمانی اعتبار دارد که مطابق قانون و توسط افراد ذیصلاح تنظیم شود. بررسی دقیق مالکیت، ذکر کامل جزئیات، ثبت کد رهگیری و رعایت قوانین از مهمترین اقداماتی است که خریداران باید قبل از امضای هر قولنامهای انجام دهند.
آخرین اخبار وبلاگ ما را بخوانید